അഷ്ടപതിയിലെ നായികേ യക്ഷഗായികേ…
കെ.കെ.മേനോന്‍
സമയം സായംസന്ധ്യയോട് അടുത്തു കാണും. മേഘങ്ങളിൽ
മുങ്ങിപ്പൊങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന സൂര്യന്റെ രശ്മികൾ മാത്രം കാണാം. ആകാശത്ത്‌ സിന്ദൂരം എഴുതാൻ തുടങ്ങിയ സന്ധ്യയിൽ എവിടെനിന്നോ പക്ഷികളുടെ ശബ്ദം കേൾക്കാം. ബാൽക്കണിയിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കിയപ്പോൾ കൂടും തേടി പറന്നകലുന്ന പക്ഷികൾ. ചെറിയ ചാറ്റൽ മഴക്ക് ശേഷം ഒരു ചെറിയ തണുപ്പ്. അടുത്തെവിടെയോ നിന്നൊരാൾ വളരെ പരിചയമുള്ള ഒരു പാട്ട് പാടുന്നതു കേട്ടപ്പോൾ അതുകഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളുടെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകളായി. തീഷ്ണതയാർന്ന അനുഭവ ചിത്രങ്ങളുടെ തിളക്കമാർന്ന ഓർമ്മകൾ. കൗമാര യൗവ്വന കാലങ്ങളിലെ അതിഘോഷങ്ങളുടെ മരിക്കാത്ത ഓർമ്മകൾ.
ബാൽക്കണിയിലൂടെ പുറത്ത് തെരുവിലേക്ക്‌ നോക്കിയപ്പോൾ ഒരാൾ – മധ്യവയസ്കൻ എന്ന് തോന്നുന്ന രൂപം- അവിടെ ഒരു ചെറിയ കല്ലിന്റെ മുകളിൽ ഇരുന്ന് പാടുന്നു. ശ്രദ്ധിച്ച്, കാതുകൂർപ്പിച്ചു നിന്നു. അധികം ട്രാഫിക് ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ പാട്ട് ഒരുവിധം നന്നായി കേൾക്കാം. എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഗാനം- ജീവിക്കാൻ മറന്നു പോയ സ്ത്രീ എന്ന ചിത്രത്തിലെ ‘ അഷ്ടപതിയിലെ നായികേ ‘ എന്ന ഗാനം. പരിസരം മറന്നു, മനസ്സ് ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് പാഞ്ഞുപോയി. എന്തൊക്കെയോ ചിത്രങ്ങൾ മനസ്സിലൂടെ മിന്നൽ പിണരുകൾ പോലെ കടന്നുപോയി. ഒരു നാല് പതിറ്റാണ്ട് മുമ്പേയുള്ള കലാലയ ജീവിതത്തിലെ അവിസ്മരണീയമായ, അസൂയാർഹമായ ദിനങ്ങൾ.
പ്രേമം, പ്രണയം എന്നീ വികാരങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത ചെറുപ്പക്കാർ വിരളം എന്നു പറയാം. ഇനി അഥവാ അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് പുറത്ത് പറയാനുള്ള മടി കൊണ്ട് ആയിരിക്കും. ആ കാലങ്ങളിൽ എനിക്ക്
അങ്ങനെ തോന്നാറുണ്ട്. അത്തരം വികാരങ്ങൾ – എല്ലാം അഭിനിവേശങ്ങൾ, സ്വപ്നങ്ങൾ, സ്വപ്നങ്ങളിലെ കാമുകിമാർ എന്നൊക്കെ പറയാം. ഒന്നും തീഷ്ണവും ഗൗരവ പൂർണവുമായ
പ്രണയങ്ങൾ ആയിരുന്നില്ല. കാല്പനിക പ്രണയം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കാം.
യേശുദാസ്,ജയചന്ദ്രൻ എന്നീ ഗായകരുടെ ഗാനങ്ങൾ എനിക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവയായിരുന്നു. ഏകാന്തതയിൽ എന്റെതായ ലോകത്തിൽ, മനസ്സിൽ ഞാൻ വരയ്ക്കാറുള്ള ചിത്രങ്ങൾ! ഓരോ ഗാനങ്ങൾക്കും എൻ്റേ തായ ഭാവനകൾ നൽകി മനസ്സിനെ വേറെ ഏതോ ലോകത്തിലേക്ക് ആനയിച്ചിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ! ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ഗാനങ്ങൾ കേൾക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന ഒരു ലഹരി, അത് പറയാൻ വാക്കുകൾ ഇല്ല.
കലാലയ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല സമയങ്ങൾ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന, ആർട്സ്ഫെസ്റ്റിവലും, അതിനോടനുബന്ധിച്ച് നടക്കുന്ന മത്സരങ്ങളും. മത്സരങ്ങൾക്കുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകൾ ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപേ തുടങ്ങും. ആ ദിവസങ്ങളിലൊന്നും ക്ലാസിൽ പോകാറില്ല, പ്രൊഫസറുടെ അനുവാദത്തോടുകൂടി തന്നെ. രണ്ടാം വർഷ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുമ്പോൾ, ഡിസോൺ ആർട്സ് ഫെസ്റ്റിവലിലേക്കു ള്ള മത്സരങ്ങൾ നടക്കുന്ന സമയം. വൈകുന്നേരം നാലുമണിയായിക്കാണും. ലളിത ഗാനം മത്സരത്തിന് പേര് കൊടുത്തവരെ ഓരോന്നായി വിളിക്കുവാൻ തുടങ്ങി. സുഹൃത്തുക്കളുടെ കൂടെ പിറകിൽ നിന്നിരുന്ന എന്റെ പേര് വിളിച്ചപ്പോൾ, എനിക്കൊരു ഇടിവെട്ടേറ്റതു പോലെയായി. തീരെ അപ്രതീക്ഷിതമായ ആ സംഭവത്തിനു ഉത്തരവാദികൾ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്നു. ഞാൻ അറിയാതെ മത്സരത്തിന് എന്റെ പേര് കൊടുത്തു, അതെനിക്കൊരു വെല്ലുവിളി ആവട്ടെ എന്ന് കരുതിക്കാണും
ചിലരെല്ലാം. സുഹൃത്തുക്കൾ എല്ലാവരും കൂടി അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ എന്നെ തള്ളി സ്റ്റേജിന്റെ പുറകിൽ എത്തിച്ചു. എനിക്ക് ആകെ ഒരു മരവിപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു. കൈകൾ തണുത്തു വിറങ്ങലിച്ച പോലെ, തൊണ്ട വരണ്ടു പൊട്ടാൻ പോകുന്ന പോലെ. രണ്ടാംതവണയും പേരു വിളിച്ചപ്പോൾ സ്റ്റേജിൽ കയറാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ധൈര്യം സംഭരിച്ച്, എല്ലാ ദൈവങ്ങളെയും ഓർത്ത്, സ്റ്റേജിൽ കയറിയപ്പോൾ ഏതു ഗാനം പാടണമെന്ന് അറിയാതെ ഒരു നിമിഷം കണ്ണുമടച്ചു നിന്നു. പെട്ടെന്നാണ് ആ ഗാനം മനസ്സിൽ ഓർമ്മ വന്നത്. അന്ന് വളരെ പ്രചാരത്തിലുള്ള, ജയചന്ദ്രൻ പാടിയ ഗാനം നന്നായി പാടാൻ പറ്റുമെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു. സ്റ്റേജിനു മുന്നിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ എല്ലാ കണ്ണുകളും എന്നിലേക്ക്. ആ മുഖങ്ങളിൽ നവരസങ്ങൾ കാണാൻ സാധിച്ചു. എപ്പോഴും കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ച ആ പെൺകുട്ടിയെ അവിടെ ഒന്നും കണ്ടില്ല. ഒരുപക്ഷേ എന്റെ പാട്ടിനു ലഭിച്ചേക്കാവുന്ന കൂവൽ കേൾക്കാൻ ശക്തിയില്ലാത്ത കാരണം അവൾ
അവിടെനിന്ന് പോയി കാണും എന്ന് വിചാരിച്ചു. കരഘോഷങ്ങളോടോപ്പം, കൂവലും തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ പാടാൻ തുടങ്ങി. സങ്കല്പത്തിലെ കാമുകിയെ മനസ്സിൽ കണ്ടു കൊണ്ട്, അവൾക്കായി ഞാൻ പാടി.
” അഷ്ടപതിയിലെ നായികേ, യക്ഷ ഗായികേ
അംബുജാക്ഷനെ പ്രേമിച്ചതിനാൽ
അനശ്വരയായി നീ അനശ്വരയായി നീ”
പ്രതീക്ഷച്ചതിലും നന്നായി പാടുവാൻ സാധിച്ചുവെന്നു മാത്രമല്ല, ഫൈനൽ മത്സരത്തിലേക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കപെടുകയും ചെയ്തപ്പോൾ, എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾക്കു, അവർ എന്നെ ദ്രോഹിക്കാൻ വേണ്ടിയാണെങ്കിലും, ചെയ്തു തന്ന ഉപകാരത്തിന് നന്ദി പറയാൻ മറന്നില്ല.
ഭാര്യയുടെ വിളി കേട്ടപ്പോഴാണ് സ്ഥലകാലബോധം വന്നത്. ഒരു സ്വപ്നം പോലെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വന്ന കാര്യങ്ങൾ വീണ്ടും ഓർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പുറത്തു തെരുവില്‍ ഇരുന്ന് പാടിയിരുന്ന ആ മനുഷ്യനെ കുറിച്ചോർത്തു, നോക്കിയപ്പോൾ അയാളെ അവിടെയെങ്ങും കാണാൻ സാധിച്ചില്ല. അയാൾ ആരായിരുന്നു? എന്തിന് അയാൾ അവിടെ വന്നു? ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങൾ. ഭാര്യ കൊണ്ടു വന്ന ചൂട് ചായയും കഴിച്ച് പുറത്തേക് നോക്കിയപ്പോൾ ഇരുട്ടായി തുടങ്ങിയിരുന്നു. വീണ്ടും മനസ്സ് പഴയ നാളുകളിലെ ഓർമകളിലേക് വഴുതി വീണു.
കലാലയ നാളുകളിലെ അനുഭവങ്ങൾ ഓരോന്നും വിട്ടൊഴിയാതെ വീണ്ടും മനസ്സിൽ പൊന്തിവന്നു. ഉൽക്കടമായ ആഗ്രഹങ്ങൾ മനസ്സിൽ വെച്ചു നടന്നിരുന്ന ആ കാലങ്ങൾ അപൂർണമായ ചിത്രങ്ങൾ സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് കടന്നു പോയി. കോളേജ് ദിനങ്ങൾ പകരുന്ന അനുഭവങ്ങൾ പലതാണ്, അവ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന സ്വാധീനം ഏറെയാണ് .കഴിഞ്ഞ് പോയ കാലങ്ങളെ കുറിച്ച്, എത്രയോ വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ഇപ്പോൾ ദൂരെയിരുന്ന്, കുറിക്കുമ്പോഴുള്ള സുഖം അനിർവചനീയമാണ്. ഭൂതകാലത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ ഇപ്പോഴും സജീവം തന്നെ.
അടുത്തവർഷം അതായത് എന്റെ ഫൈനൽ ഇയറിന് , ഇലക്ഷൻ നടക്കാതിരുന്നത് കാരണം കോളേജ് ആർട്സ്ക്ലബ്‌ സെക്രട്ടറിയായി എന്നെ നോമിനേറ്റ് ചെയ്തു. ആ ക്ലബ്ബിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ എല്ലാ ചുമതലയും, ഭാരിച്ച ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളുമാണ് എനിക്ക് ഏറ്റെടുക്കേണ്ടി വന്നത്. സുഹൃത്തുക്കളുടെയെല്ലാം അകമഴിഞ്ഞ സഹകരണത്തോടെ, ഏറ്റെടുത്ത കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം വളരെ നന്നായി, ഉത്തരവാദിത്വത്തോട് കൂടി ചെയ്തു തീർക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും, ഇതിനായി കുറേ ദിവസങ്ങൾ ക്ലാസിൽ കയറാൻ സാധിക്കാതെ വന്നു.
കോളേജ് വാർഷിക ദിനാഘോഷങ്ങൾ അടുത്തു വരികയായിരുന്നു. അധ്യയന വർഷത്തിലെ ഏറ്റവും അവസാനത്തെ ഒരു ഫങ്ഷൻ എന്ന് പറയാം. അതുകഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ റിവിഷൻ ഹോളിഡേയ്സ്, യൂണിവേഴ്സിറ്റി പരീക്ഷകൾ, അങ്ങനെ ആ വർഷം അവസാനിക്കും. കണ്ടുപരിചയിച്ച പല മുഖങ്ങളെയും പിന്നെ ഒരിക്കലും കാണാൻ സാധിക്കുകയില്ല, എന്നറിയാമായിരുന്നു. എങ്കിലും മനുഷ്യബന്ധങ്ങളുടെ നശ്വരതയും, നൈമിഷികതയും ജീവിതാനുഭവങ്ങൾ ആയിത്തീരുമെന്ന്
അന്ന് പൂർണമായി മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല. ഓട്ടോഗ്രാഫുകൾ അങ്ങുമിങ്ങും കൈമാറി, കുറിപ്പുകൾ വാങ്ങുന്നു കൊടുക്കുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഉച്ചയ്ക്ക് കലാലയാങ്കണത്തിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ വെറുതെ മനസ്സിൽ തോന്നി, എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ട അവൾ ഓട്ടോഗ്രാഫു മായി എന്റെ അടുക്കൽ വരുമോയെന്ന് ? മഹാകവി ജി ശങ്കരക്കുറുപ്പിന്റെ വാക്കുകൾ കടമെടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, മനസ്സിൽ ഇങ്ങനെ തോന്നി.
” സ്മരിക്കാൻ, ജീവിക്കാൻ, ദിവ്യ സ്നേഹത്തിൽ കോരിത്തരിക്കാൻ രണ്ടക്ഷരം ഈയെടിൽ കുറിക്കില്ല”
പക്ഷേ അവൾ വന്നില്ല, വരില്ല എന്ന് അറിയാമായിരുന്നു. കാരണം അവളോട് എനിക്ക് പ്രണയമായിരുന്നില്ല, ഒരിക്കൽ പോലും സംസാരിച്ചിട്ടും ഇല്ല. അവളോട് ഒരു ആരാധനയോ ഇഷ്ടമോ എന്തൊക്കെയായിരുന്നു. കോളേജ് ദിനാഘോഷങ്ങളിൽ മുഖ്യ ഇനം ഗാനമേള യായിരുന്നു. അകമ്പടിക്ക് കോളേജ് ഓർകെസ്ട്രാ. ഞാൻ രണ്ടു ഗാനങ്ങൾ പാടാനാണ് തീരുമാനിച്ചിരുന്നത്. ഒന്ന് വാൽക്കണ്ണെഴുതി വനപുഷ്പം ചൂടി എന്ന യുഗ്മ ഗാനം, മറ്റൊന്ന് എന്റെ സങ്കല്പങ്ങളിലെ കാമുകിക്കായി, കരിനീല കണ്ണുള്ള അവളോട് ഒരു ഗാനത്തിലൂടെ എന്റെ പ്രണയം അറിയിക്കുവാനായി.
” കരിനീല കണ്ണുള്ള പെണ്ണേ,
നിന്റെ കവിളത്തു ഞാനൊന്ന് നുള്ളി ”
ശ്രീകുമാരൻ തമ്പി രചിച്ച, ദക്ഷിണാമൂർത്തി സംഗീതം നൽകിയ ലളിതഗാനം. അന്ന് ഇടയ്ക്കൊക്കെ റേഡിയോയിൽ കേൾക്കുന്നതൊഴിച്ച് ആ പാട്ടു കേൾക്കാൻ വേറെ വഴി ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വയലിൻ വായിക്കുന്ന എന്റെ കസിൻ സഹോദരനോട് ഇക്കാര്യം സൂചിപ്പിച്ചപ്പോൾ, പൂർണ്ണമനസ്സോടെ എന്നെ സഹായിക്കാം എന്ന് വാക്ക് നൽകി. ഓർകെസ്ട്രാ റിഹേഴ്സൽ ദിവസം എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തികൊണ്ട്, ആ ഗാനം കസിൻ തന്റെ gruntic spool tape recorder ൽ കേൾപ്പിച്ചു തന്നു. ആ ഗാനം കേട്ടപ്പോൾ അനന്യമായ എന്റെ സന്തോഷത്തിന് അതിരുകളില്ലായിരുന്നു. എങ്ങനെയാണ് നന്ദി പറയേണ്ടതെന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ വിഷമിച്ചു. കരിനീല കണ്ണുള്ള പെണ്ണെ, എന്ന ഗാനം ഞാൻ സ്റ്റേജിൽ അവതരിപ്പിച്ചു. എവിടേയെങ്കിലും ഇരുന്ന് അവൾ ഞാൻ പാടുന്നത് കേട്ടു കാണും. അടയാളപ്പെടുത്താത്ത പ്രണയകാവ്യത്തിലെ നായികയോട് പറയാൻ ആഗ്രഹിച്ച വാക്കുകൾ.
കോളേജ് ദിനാഘോഷങ്ങളോട് കൂടി, കോളേജ് ജീവിതത്തിനു തിരശ്ശീല വീണു. വളരെ വേദനാജനകമായ അനുഭവങ്ങൾ,യാത്ര പറയലുകൾ… ദിവസേന കണ്ടു മുട്ടാറുള്ള പല മുഖങ്ങളെയും, ആ പരീക്ഷ നാളുകളിൽ
കാണാതെയായി. മൂന്നു വർഷത്തെ സംഭവബഹുലമായ കലാലയ ജീവിതം അവസാനിച്ചു എന്നു തന്നെ പറയാം. കലാലയത്തോട് യാത്രയും നന്ദിയും പറഞ്ഞ് പടികളിറങ്ങുമ്പോൾ, അകക്കരൾ വിങ്ങി പൊട്ടുകയായിരുന്നു.
വീണ്ടും ഭാര്യയുടെ വിളി കേട്ടപ്പോൾ നിദ്രയിൽ നിന്നെന്നവണ്ണം ഞെട്ടി ഉണർന്നു. ക്ലോക്കിൽ നോക്കിയപ്പോൾ സമയം ഒമ്പത് മണി. അത്താഴഭക്ഷണത്തിനുള്ള വിളിയായിരുന്നു. ഭാര്യയോടൊപ്പമിരിന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴും മനസ്സ് എവിടെയൊക്കെയോ പാറി പറക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു ശബ്ദം കേട്ട് ബാൽക്കണിയിൽ ചെന്നു നോക്കിയപ്പോൾ, മിന്നലും, ഇടിവെട്ടും. ഒരു മഴയ്ക്കുള്ള തയ്യാറെടുപ്പാ യിരുന്നു. അധികം താമസിയാതെ പെയ്തമഴയിൽ, പ്രകൃതി പോലും എന്നോട് പങ്കുചേർന്ന് ദുഃഖിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി. തോരാത്ത കണ്ണുനീർ നിലയ്ക്കാത്ത മഴത്തുള്ളികളായി ഭൂമിയിൽ പതിഞ്ഞപ്പോൾ, പാട്ടുപാടിയ ആ മധ്യവയസ്കനെ കുറിച്ച് ഞാനോർത്തു. കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളിലെ നല്ല ഓർമകളെ താലോലിച്ചു കൊണ്ട്, വേർപിരിഞ്ഞുപോയ പ്രണയിനിയെ കുറിച്ചാണോ അയാൾ പാടിയത്? അതോ പഴയ കാലങ്ങളുടെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകളു മായി എന്നെ ആ ഗാനം കേൾപ്പിക്കാൻ അവിടെ വന്നതാണോ? അതൊരു അതുല്യമായ
അനുഭവമായിരുന്നു എന്നു ഇന്നും തോന്നാറുണ്ട്.
ചിത്രങ്ങള്‍: ഷൈജു അഴീക്കോട്
അഷ്ട പതിയിലെ നായികേ എന്റെയും ഇഷ്ടഗാനമാണ് കോഴിക്കോട് ടാഗോ ർ സെന്റിനറി ഹാളിൽ ഹട്ടൻസ് ഓർക്കസ്ട്രയിൽ ഈ ഗാനം ഞാൻ പാടിയിട്ടുണ്ട്.. അങ്ങയുടെ കോളേജ് സ്മരണകൾ ഹൃദ്യം….
കമന്റ്സ്നു വളരെ നന്ദി.
That’s nice ! Good language !
Keep it up !
Thanks a lot for your feedback and comments.
ഈ കഥയിലൂടെ കോളേജ് കാലഘട്ടത്തിലേക്കും സംഭവബഹുലമായ നാളുകളിലേക്കും മനസ്സിനെ കൊണ്ടെത്തിച്ചു. അതിൽ KK 100%വിജയിച്ചു. ആദിത്യൻ വാനിൽ ഉദിച്ചുയരുന്നപോലെ KK യുടെ കഥകളുടെ പ്രകാശധാര എങ്ങും പരന്നൊഴുകട്ടെ!!പ്രാർത്ഥനകൾ! അഭിനന്ദനങ്ങൾ!
ആത്‍മർത്ഥമായ അനുമോദനങൾക്കും, പ്രാർത്ഥനകൾക്കും നന്ദി പറയാൻ വാക്കുകളില്ല. ഈ പ്രോത്സാഹനങൾ തരുന്ന ആത്മവിശ്വാസവും, ഊർജവും ഇനിയുള്ള എന്റെ സൃഷ്ടികൾക് ഒരു നല്ല പ്രചോദനം ആവും എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതൊരു അതിശയോക്തി ആവുകയില്ല. നന്ദി, നമസ്കാരം!
നല്ല ഓർമ്മക്കുറിപ്പ്. ഒരു കാലഘട്ടത്തിലെ യൗവ്വന മനസും കലയോടുള്ള അഭിനിവേശവും സ്വന്തം അനുഭവത്തിൽ ചാലിച്ച് മികച്ച വരികളിലൂടെ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. പുതിയ തലമുറ മനസിലാക്കണം, ഉൾക്കൊളണം ആ പഴയ നല്ല കാലം. ലാളിത്യമുള്ള, അർത്ഥ സമ്പു ഷ്യമായ ഗാനങ്ങൾ. പിറന്നിരുന്ന വസന്ത കാലം… ഇനിയും ഓർമ്മച്ചിത്രങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
കഴിഞ്ഞുപോയ ഒരു സുവർണകാലത്തിൽ കലാലയ ജീവിതത്തിലെ അനുഭവങ്ങളുടെ ഒരു വർണച്ചിത്രമാണ് ഞാൻ വരക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളത്. മനസ്സിൽ കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്ന മായാത്ത ഓർമ്മകൾ!അവയെന്നും അപൂർണമായ പ്രണയകാവ്യത്തിലെ വായിച്ച് തീരാത്ത അദ്ധ്യായങ്ങളായി തുടരും.
സാർ, ഓരോ ലേഖനം കഴിയുമ്പോഴും വാക്കുകൾ കനക്കുന്നു,, കൂടുതൽ സുഗന്ധം പരത്തുന്നു, ഹൃദത്തിലേക്ക് എത്തുന്നു. അങ്ങനെ തന്നെ മുന്നോട്ട് പോട്ടെ. ഇനിയും ഒഴുകട്ടെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും ഓർമ്മകളുടെ തേൻകണങ്ങൾ…
എനിക്ക് നന്ദി പറയാൻ വാക്കുകളില്ല. എന്റെ ലേഖനം താങ്ങളെ ആസ്വാദനങ്ങളുടെ പുതിയ തലങ്ങളിലേക്കു കൂട്ടികൊണ്ട് പോയി എങ്കിൽ ഞാൻ സംത്രിപ്തനാണ്. ഓർമ്മകൾ അതെന്നും നമ്മുടെ മനസ്സിൽ വർണച്ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും. നമ്മൾ കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്ന നിധികൾ.
കെകെ ഈ പറഞ്ഞ പാട്ടുകൾ സ്റ്റേജിലന്ന് കോളേജ് ഡേയ്ക്ക് അവതരിപ്പിക്കുമ്പോൾ,അവിടെ കേൾക്കാനുണ്ടയിരുന്ന അടുത്ത ചങ്ങാതി മാരിലൊരാൾ ഞാനായിരുന്നു എന്നകാര്യ൦ ഷെയ൪ ചെയ്യാൻ ഒരു പ്രത്യേക സുഖ൦.. ഈ പറഞ്ഞ പാട്ടുകളു൦,കോളേജ് അന്തരീക്ഷവു൦,പാട്ടുകളു൦,കഥാപാത്രങ്ങളു൦ എല്ലാ൦,തികച്ചു൦ സുപരിചിത൦!(കെകെയുടെ പല ഇഷ്ട ഗാനങ്ങളു൦ എനിക്കറിയാ൦).കഴിഞ്ഞുപോയ ആ നാളുകളെ കുറിച്ചെന്തു പറയാ൯!!മായാ ജാലകവാതിൽ തുറക്കു൦ മധുരസ്മരണകളേ…….നിങ്ങൾ മഞ്ജുഭാഷിണികൾ…
നേരിട്ടറിഞ്ഞ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കു വെച്ച സുരേന്ദ്രന് സ്നേഹത്തിന്റെ ഒരായിരം പൂച്ചെണ്ടുകൾ!! സംഗീതതത്തെക്കുറിച്ചു വ്യക്തമായ ധാരണയും അറിവും ഉണ്ടായിരുന്ന താങ്കൾ അന്ന് പാടിയ “അനുരാഗമേ ” എന്ന ഗാനം ഇന്നും മനസ്സിൽ നിന്ന് മാഞ്ഞു പോയിട്ടില്ല എന്നു പറഞ്ഞോട്ടെ.
ഉഗ്രൻ ആയിട്ടുണ്ട്. കോളേജ് life ലേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടുപോയി.. ഇനി അങ്ങിനെ ഒരു കാലം വരില്ല എന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ സങ്കടം ഉണ്ട്…
All the best ക്ക്.
ആത്‍മാർത്തമായ കമന്റ്സ്ന് നന്ദി പറയാൻ വാക്കുകളില്ല. കുറച്ചു സമയമെങ്കിലും ആ പഴയ കാലങ്ങളിലേക്കു ഒന്നെത്തിനോക്കാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ ഞാൻ ധന്യനായി.
ആ റോഡരികിൽ ഇരുന്ന് പാടിയ ആ നല്ല മനുഷ്യന് വളരെ നന്ദി……. അദ്ദേഹത്തിലൂടെ ഇങ്ങനെ ഒരു നല്ല ലേഖനം പിന്നെ നല്ല ഓർമകളും വായിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു……. ഇനിയും തുടരട്ടെ…… 🙏🙏🙏
എഴുതാനുള്ള പ്രചോദനം നിങ്ങളുടെയൊക്കെ പ്രോത്സാഹനം മാത്രമെന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ. വായിച്ച് അഭിപ്രായം അറിയിച്ചതിന് വളരെ നന്ദി. കൂടെ ലേഖനം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നറിഞ്ഞതിലുള്ള സന്തോഷവും!!
ഏറ്റവും ഇഷ്ടപെട്ട ഗാനം അതിൽ നിന്നും തുടങ്ങി കോളേജ് ജീവിതത്തിലെ ഓർമ്മകളിലേക്കും, കാല്പനിക പ്രണയത്തിനെ കുറിച്ചു മുള്ള നല്ല ഒരു എഴുത്തിനു നന്ദി 🙏😍👌👌👌👌
നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതത്തിൽ കഴിഞ്ഞു പോയ വസന്തകാലങ്ങൾ സമ്മാനിച്ച ഓർമ്മകൾ അയവിറക്കാത്തവർ വിരളമായിരിക്കും. വൈവിദ്ധ്യമായ അനുഭവങ്ങളും, അവയെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകളും മനസ്സിന്റെ മണിചെപ്പിൽ നാം കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്ന നിധികളാണ്. അഭിപ്രായങ്ങൾക്കു വളരെ നന്ദി.
ഞാനേറെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഗാനങ്ങളിലൊന്ന്. അങ്ങയുടെ കലാലയ ജീവിതത്തിലെ ഓർമ്മകൾ വളരെ മനോഹരമായിരിക്കുന്നു.
ആ ഗാനത്തിന്റെ രചനയും സംഗീതവും നമ്മുടെയൊക്കെ മനസ്സിൽ മറക്കാൻ ആവാത്ത അനുഭൂതിയാണ് പകർന്നു തന്നിട്ടുള്ളത്. ഈ ലേഖനം ഹൃദയമായി എന്ന് തോന്നുന്നുവെങ്കിൽ അതിനൊരു പ്രധാന ഘടകം ഷൈജു അഴീക്കോട് ഒരുക്കിയ അതി മനോഹരമായ ചിത്രങ്ങൾ ആണെന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ. അഭിപ്രായങ്ങൾക്കു വളരെ നന്ദി.
പഴയകാലങ്ങളുടെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുമായിത്തന്നെയാണ് ആ പാട്ടുകാരൻ വന്നിട്ടുണ്ടാവുക …….”മനസ്സ് ഒരു മാന്ത്രികക്കൂട് മായകൾ തൻ കളിവീട് “…….കലാലയ സ്മരണകൾ വളരെ മനോഹരമായി അവതരിപ്പിച്ചു….
താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങൾക്കു വളരെ നന്ദി. എത്ര നല്ല സൃഷ്ടിയാണെങ്കിലും അതിലെ ആശയങ്ങൾക്കു പൂർണത വരുന്നത് വായനക്കാരിലൂടെയാണ്. നല്ല വായനക്കാരുണ്ടാവുന്നത് തന്നെയാണ് ഒരു എഴുത്തുകാരന്റെ ഭാഗ്യവും. എന്റെ ലേഖനങ്ങൾകു ലഭിക്കുന്ന അംഗീകാരത്തിനു ഒരു പ്രധാന ഘടകം ഷൈജു അഴീകോട് ഒരുകുന്ന ചിത്രങ്ങൾ ആണെന്ന് പറയട്ടെ.
നല്ല രസമുള്ള …ഓർമ്മയിൽ സൂക്ഷിക്കാൻ, ഓമനിക്കാൻ പറ്റുന്ന അനുഭവങ്ങൾ… 👌👌👌👌ഇത് വായിക്കുമ്പോൾ എല്ലാവർക്കും തങ്ങളുടെ മധുരസ്മരണകൾ ഒന്ന് അയവിറക്കാൻ തോന്നും..
അന്ന് പാടിയ “അഷ്ടപതിയിലെ നായികയും” ബാഗേശ്രീ രാഗത്തിലുള്ള ജയേട്ടൻ പാടിയ മനോഹര ഗാനമാണ്.. 🌹 KK .. ഈ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കുവെച്ചതിൽ ഒരു പാട് സന്തോഷം ❣️❣️👏👏
കലാലയ ജീവിതം നിറപകിട്ടേറിയതും, സ്മരണകൾ ആവിസ്മരണീയങ്ങളുമാണ്. ആ നാളുകൾ സമ്മാനിച്ച ചില ഓർമ്മകൾ എന്നും മനസ്സിൽ പടർന്നു പന്തലിച്ചു നില്കും. നമ്മുടെ ഏകാന്തതകളിൽ നാം അറിയാതെ മനസ്സ് പുറകോട്ടു പോകുമ്പോൾ, അതൊരു അനിർവചനീയമായ അനുഭൂതിയാണ് നമുക്കു നൽകുന്നത്. അഭിപ്രായം അറിയിച്ചതിന് വളരെ നന്ദി.
ആ പാട്ട് പല തവണ കേട്ടു. മനസ്സ് കലായത്തിലൂടെ കറങ്ങുന്നു. ചില മുഖങ്ങൾ, ചില പരിഭവങ്ങൾ, ചില പിണക്കങ്ങൾ, ചില കാത്തിരുപ്പുകൾ.. എവിടെയായിരുന്നു ഈ നനുത്ത ഓർമ്മകൾ, ഇത്രകാലം? ഹൃദയമാകെ പൂത്തുലഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണിപ്പോൾ..
പലരുടെയും മനസ്സുകളിൽ പ്രണയാർദ്രമായ ഭാവനകളും, മോഹങ്ങളും ഉണർത്തുന്ന വരികളും, മാധുര്യം നിറഞ്ഞ നൊമ്പരങ്ങൾ തൊട്ടു തലോടുന്ന സംഗീതവും. കാമുകനെ വിട്ടു പിരിഞ്ഞു പോകുന്ന കാമുകിയെ കുറിച്ച് കവിഭാവന ഇങ്ങിനെ ” ഒരു ദുഖരാത്രിയിൽ നീയെൻ രഥമൊരു മണൽകാട്ടിൽ വെടിഞ്ഞു, അതു കഴിഞ്ഞോമാനെ നിന്നിൽ പുത്തൻ അനുരാഗസന്ധ്യകൾ പൂത്തു “. ഇന്നും മനസ്സിൽ പൂർണനിറവോടെ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഗാനം.
Great work ! Good language !
Thank you very much for your comments!
കലാലയ ജീവിതത്തിലെ മധുരമുള്ള ഓർമ്മകൾ ഒരു വിങ്ങലോട വീണ്ടും നുണയാൻ അവസരം തന്ന മനോഹരമായ ഈ ഓർമ്മക്കുറിപ്പ് എപ്പോഴും മനസ്സിൽ പൂത്തുലഞ്ഞ് നിൽക്കും….. ഹൃദയം നിറഞ്ഞ ആശംസകൾ….
കലാലയ ജീവിതം സമ്മാനിച്ച അതുല്യമായ, ആവിസ്മരണീയമായ അനുഭവങ്ങൾ,അതാനുഭവിച്ചവർക്കെല്ലാം മനസ്സിൽ താലോലിച്ച് സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാൻ ഒരുപാട് സുന്ദരസ്മരണകൾ ഉണ്ടായിരിക്കും. പ്രണയം, പ്രണയനൈരാശ്യം, വേർപാടുകൾ, അങ്ങിനെ പലതും. എന്റെ ലേഖനം താങ്കളെ ആ കാലങ്ങളിലേക്കു കൂട്ടികൊണ്ട് പോയി എന്ന് അറിയുന്നതിൽ വളരെ സന്തോഷം. അഭിനന്ദനങ്ങൾക് വളരെ നന്ദി.
വായിക്കുന്നവരും കലാലയ സ്മരണകളിലേക്ക് പോകുകയാണ്. ഇനിയും ഇതുപോലുള്ള ലേഖനങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
ലേഖനം വായിക്കുന്ന കുറച്ചു സമയമെങ്കിലും ഭൂതകാലസ്മരണകൾ ഓർത്തെടുക്കാൻ സാധിച്ചെങ്കിൽ അതെന്റെ ലേഖനത്തിന് ലഭിക്കുന്ന അംഗീകരമായി ഞാൻ കാണുന്നു. അഭിനന്ദനങ്ങൾക് നന്ദി.
Your passion and love for writing comes thru each word. It gives us a chance to go back to our youth and reminisce all the wonderful memories. Hope and pray that this continues. Thank you 🙏🏽
Thanks a lot for appreciating my write-ups and your words of encouragement. Yes, all of us have lasting memories of our youth especially school/college days and i have only tried to take you all through those times. A writer only begins a book. A reader finishes it, as said by Samuel jhonson. I value your comments
“യാഥാർഥൃങ്ങൾക്കൊപ്പം ഓടിയെത്താൻ കഴിയാതെ എന്നോ ഓർമകളിൽ ഒതുങ്ങിയ ആ നല്ലകാലം”
————————-ചിന്തകളുടെ ചവറ്റു കുട്ട.
Excellent presentation. Relived the moments from our college days
അഭിനന്ദനങ്ങൾക്കും,അഭിപ്രായങ്ങൾക്കും വളരെ നന്ദി. നിമിഷങ്ങൾ വരുന്നു, പോകുന്നു, പക്ഷെ ഓർമ്മകൾ എന്നും മനസ്സിൽ തങ്ങി നിൽക്കുന്നു. ജീവിതത്തിൽ പലതും മാറി കൊണ്ടേയിരികാം, പക്ഷെ ഓർമ്മകൾക് മരണമില്ല. എന്തു സംഭവിച്ചാലും, ചില ഓർമ്മകൾക് പകരം വെക്കുവാൻ മറ്റൊന്നില്ല. നല്ല സമയങ്ങളും, നല്ല സുഹൃത്തു ക്കളും മായാത്ത ഓർമ്മകളെ നമുക്കു നൽകുന്നു. കലാലയജീവിതത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ എന്നും പുതുപുത്തൻ അനുഭൂതികൾ നമുക്കു നൽകുന്നു എന്ന് എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട്.
പ്രോത്സാഹനവാക്കുകൾക്‌ നന്ദി.
ഇത് വായിച്ചപ്പോൾ ആ കലാലയവും അവിടെയുള്ളവരും അവിടെ നടന്ന കാര്യങ്ങളുമൊക്കെ ഒരു സിനിമ കാണുമ്പോലെ അനുഭവിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു… അത്രക്കും മനോഹരമായാണ് എഴുതിയിരിക്കുന്നത് ..ഇനിയും ഇതുപോലെ നല്ല രചനകൾ വായിക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു..
ഒരു ലേഖനത്തിലെ ആശയങ്ങൾ വായനക്കാരന്റെ മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോകുമ്പോൾ അവയിൽ താദാത്മ്യം കണ്ടെത്തുവാൻ വായനക്കാരന് കഴിഞ്ഞാൽ, അതിനു പൂർണത കൈവരുന്നു എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. പ്രണയവും, പ്രണയനൈരാശ്യങ്ങളും, വേർപാടുകളും നമ്മുടെയൊക്കെ കലാലയ ജീവിതാനുഭവങ്ങളാണ്. ഇന്നും മനസ്സിൽ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന മായാത്ത, മറയാത്ത കുറെ ഓർമ്മകൾ! ലേഖനം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നറിയുമ്പോൾ സന്തോഷം,! അഭിനന്ദനങ്ങൾക് നന്ദി.
interestingly written .. heard about a senior in this name who was active in the arts club activities of the college but don’t think had ever met during that one year of being together in the same college anywhere..
but ofcourse had heard enough , thanks to some of the extracurricular activities mentioned here.
also wonder why so many promising talents of that college failed to attain their full potential ..may be the lack of the required amount of drive for it ..
otherwise no dearth of talents there during that time …
Nicely written ..the song and story brought back a few nostalgic memories
Nice to know that you were around in the same college those times, but as you said, never got an opportunity to meet. More than four decades have rolled by since leaving college, but memories are still fresh in our minds.
Talent is nothing more than a pursued interest as the famous American paiter Bob Ross has said. One must be lucky to get recognition and appreciation for talents even if it comes late in life,but continue to pursue your interests as it gives you contentment.
Thank you so much for appreciating the contents of my article. A writer derives joy from such commemts and words of encouragement. I value your feedback.