എല്ലാവർക്കും വാരിക്കോരി  കൊടുക്കുന്ന മഹാകവി

വളരെ ലളിത ജീവിതമായിരുന്നു അച്ഛന്റേത് ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഖദർ  ആയിരുന്നു ധരിച്ചിരുന്നത്. ഖാദിക്കടയിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന ഒറ്റമുണ്ടും ജുബ്ബയുമായിരുന്നല്ലോ എന്നും വേഷം. പതിനഞ്ചാമത്തെ വയസ്സ് മുതൽ യാത്ര പോകുമ്പോൾ തുണി സഞ്ചിയും ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. കിട്ടിയതെല്ലാം ജുബ്ബ കീശയിൽ തിരുകും. കവിത കടലാസിലെഴുതി മടക്കി കീശയിലിടും. നോട്ടും ചില്ലറയും എല്ലാം ഈ കീശയിൽ തന്നെയാണ് സൂക്ഷിക്കുക. വറുത്ത കടല വളരെ ഇഷ്ടമാണ്. അത് വാങ്ങി കൊട്ടയോടെ കീശയിലിടും. ചിലർക്ക് കടല കൊടുക്കുമ്പോൾ നാണയത്തുട്ടും അതിൽപ്പെടും. കീശയിൽ മിഠായിയും കാണും. ഇത് കുട്ടികൾക്കെല്ലാം കൊടുക്കും. മുറുക്കാനുള്ള അടയ്ക്കയും വെറ്റിലയും മറ്റുമുള്ള കടലാസ് പൊതിയും സാധു ബീഡിക്കെട്ടും കീശയിൽ കാണും. ഏതു നേരവും കീശയിൽ കൈയിടുന്നതു കൊണ്ട് പല ജുബ്ബയുടെ കീശയിലും തുള വീണിട്ടുണ്ടാകും. ഇതിലൂടെ നാണയത്തുട്ടുകൾ പുറത്തുചാടും. 

ക്ഷേത്രത്തിനടുത്തുള്ള ചാപ്പുണ്ണി നായരുടെ ചായക്കടയിലെത്തിയ രംഗം ‘കവിയുടെ കാല്പാടുകൾ ‘ എന്ന ആത്മകഥയിൽ കാണാം. ചാപ്പുണ്ണി നായരുടെ കടയിലെത്തിയപ്പോൾ പഴയ പല പരിചയക്കാരുമുണ്ടവിടെ. ചാപ്പുണ്ണി നായരോട് ഒരു ചായ ആവശ്യപ്പെടുന്ന കവി കടയിൽ ഇരിക്കുന്നവർക്കു കൂടി ചായകൊടുക്കാൻ പറയുന്നുണ്ട്. അവസാനം കണക്കെന്തായി എന്നു ചോദിക്കുമ്പോൾ എട്ടര രൂപയെന്ന് ചാപ്പണ്ണിനായർ കണക്കു കൂട്ടി പറഞ്ഞു. പത്തുറുപ്പിക നോട്ട് കൊടുത്തപ്പോൾ മറ്റൊരു പത്തുറുപ്പിക നോട്ട് താഴെ വീണു. പിന്നീട് അതെടുത്ത് തുണി സഞ്ചിയിലിട്ടു. “ഒന്നു കൊടുക്കുമ്പോൾ അതിൽ രണ്ടും മൂന്നും പെടുക… നിലത്തു വീഴുക…. അലക്കാൻ കൊടുക്കുന്ന ഷർട്ടിൻ്റെ കീശയിൽ നോട്ടുപെടുക …. ഇതെല്ലാം ഞാൻ കാണാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് എത്ര കാലമായി ” എന്ന് ചാപ്പുണ്ണി നായർ അതിശയം പറയുന്നുണ്ട്. ഇതിനിടയിൽ ചായക്കടയിൽ വന്ന ധർമ്മക്കാരനെ കണ്ട് ചാപ്പുണ്ണി നായർ “ഉമ്മറത്തു നിന്നാൽ ഞാൻ ഞാൻ ചൂടുവെള്ളം മേത്തൊഴിക്കും ” എന്നു പറയുമ്പോൾ അയാൾക്ക് വേണ്ടതു കൊടുക്കു ചാപ്പുണ്ണി നായരെ എന്നാണ് കവി പറയുന്നത്. വിഷമത കണ്ടാൽ എപ്പോഴും കവിയുടെ മനസ്സലിയും. വേണ്ട സഹായങ്ങളും ചെയ്യും.